Θυμάμαι ήμουν φοιτητής,εκεί γνώρισα ένα ζευγαράκι από μια κοντινή περιοχή,ταιριάζανε τα χνώτα μας οπότε αρχίσαμε να κάνουμε παρέα.Τα παιδιά ήταν άρρωστοι black μεταλάδες και ειδικά η κοπέλα.Κορακί μαλί,πεντάλφα στον λαιμί μαύρο κραγιόν,μαύρα νύχια.Σκοτεινά πράγματα.Βέβαια εγω εξακολουθώ να τα θεωρώ καρναβαλισμό αλλά τελος πάντων,ας μπουμε στο ζουμί.Ένα Σαββατόβραδο με καλέσανε στο σπιτι του Σ. όπου θα λείπαν οι δικοί του για τριήμερο.Πήγα λοιπόν,εκεί βρισκόταν ο Σ. η κοπέλα του η Δ. η αδερφή του Σ. που ηταν γύρω στα 12 τότε και αλλο ενα φιλικό ζευγαράκι.Η ώρα κυλούσε ευχάριστα.Μπυρίτσες κουτάκι και το δωματιο τίγκα στον καπνό από τα prince και τα winston.Η black metal βαρούσε βίαια τα τύμπανα μου και αυτό με ξενέρωνε κάπως.Τα ηχεία ηταν παλιά και νόμιζες πως θα πέσουν από το έπιπλο.Η Δ. είχε τοποθετήσει από νωρίς από ενα μαύρο κερί πανω στα ηχεία.Έτσι για ατμοσφαιρα είχε πει.Όπως τρέμαν λοιπόν τα ηχεία ,ενας απο την παρέα παρατήρησε πως ενώ τα ηχεία θα πέφτανε η φλόγα των κεριών ούτε που τρεμόπαιζε.Το ειδαμε όλοι.Μας παραξένεψε,αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε.Η Δ. πήγε στο δωμάτιο της μικρής να της πει να φέρει μπύρες.Η μικρή εφτασε μετα απο κανα 10λεπτο και μόλις μπήκε στο σαλόνι,σαν να παγωσε και κοίταξε τον αδελφό της τον Σ. .Ο Σ. εκλεισε την μουσική και αποκρίθηκε -Τι έπαθες? .Η μικρη απαντησε - Μα καλα,πότε πρόλαβες και ανέβηκες πάνω? .Ο Σ. απάντησε -Παιδί μου πάς καλά?Δεν σηκώθηκα ουτε για τουαλέτα.Όντως έτσι ήταν. Η μικρή με ένα τρομαγμένο ύφος είπε -Μα σε είδα κάτω,είχες ρίξει τα μαλλιά σου μπροστά στο πρόσωπο και έπαιζες με τα ντραμς σου.
Παγώσαμε.Παμε κάτω λέει ο Σ.,κατεβήκαμε λοιπόν τα 3 αγόρια της παρέας μέχρι την πόρτα του υπογείου,δεν προχωρήσαμε όμως.Πισω απο την πόρτα ακούγαμε καθαρά τα ντραμς που παίζανε.Γυρίσαμε τρεχοντας πάνω πηραμε τα κοριστια και φύγαμε.Όταν γυρίσαμε πίσω το επόμενο πρωί οι δυό μας βρήκαμε την πορτα κλειδωμενη οπως την είχαμε αφησει και τα παράθυρα ασφαλισμένα,οπότε κανείς δεν είχε μπει ουτε βγει απο το σπίτι.Μολις μπήκαμε στο σαλόνι αντικρύσαμε κατι παράλογο,τα κεριά στα ηχεία καίγαν ακομα και δεν είχαν λιώσει ούτε χιλιοστο μετα από 7 ώρες(!!!) .Ψαξαμε όλο το σπίτι,κανένα ίχνος ανθρωπου.Ηρθε η σειρά του υπογείου.Πηρε ο Σ. ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ και εγω μια σιδηρογροθιά.Ανοίξαμε και τι να δουμε,τα ντραμς του Σ. διαλυμένα και τα στικς κομμένα στην μέση σαν απο μαχαίρι.Κλειδωσαμε και φύγαμε.
Εχουν περάσει 4 χρόνια από τότε,τολμώ να πω πως ποτέ δεν ξαναπάτησα σπίτι του Σ. παρόλο που τον εχω σαν αδελφό μου.