Με αφορμή το δυσάρεστο γεγονός που συναίβει στην οικογένεια του erevus θα σας διηγηθώ και τη δική μου εμπειρία...22 απριλίου 2009,έπερνα θυμάμαι άδεια Πάσχα και θα έφευγα με το λεωφορείο το απογευματινό από Διδυμότειχο Έβρου για να πάω στο πατρικό μου στην Βοιωτία(δεν έγινε ποτέ...)πρωι της ίδιας μέρας από τη δουλειά τηλεφωνω στη μάνα μου για να πούμε τα τελευταία για το ταξίδι μου,ο μπαμπάς μου ήταν δίπλα της (πόσο μετανιώνω που δεν ζήτησα να του μιλήσω για τελευταία φορά)αργότερα της ίδιας μέρας γίνετε το κακό...ομπαμπάς σκοτώθηκε ακαριαία από αυτοκίνητο που έχασε τον έλεγχο και εισήλθε στο απέναντι ρεύμα κατευθείαν πάνω του...δεν θυμάμε το ταξίδι μέχρι να φτάσω σπίτι μου...όταν έφτασα σπίτι είδα κόσμο πολύ....έψαξα να βρω τη μάνα μου,παραμερούσα τον κόσμο για να την βρω,νομιζα πως είχα μια ελπίδα να μου πει ότι ήταν ψέμα,την αγκάλιασα και έκλαιγα δεν είπαμε λέξη...μετά από πολύ κλάμα αποκοιμήθηκα στη μεριά του κρεβατιού του και είδα όνειρο τον μπαμπα μου στενοχωρημένο να με μαλώνει,την επόμενη ξύπνησα από το φως της μέρας που έμπαινε από το παράθυρο...η μέρα της κηδείας ήταν μαρτύριο είναι δυνατόν να μου συμβαίνει εμένα αυτό?μέσα από κλάματα και ληγμούς όταν σήκωνα τα μάτια μου και κοίταζα προς το μέρος του το πρόσωπο του μου φαινόταν ότι κάποιες στιγμες γελούσε,κοίταξα τη μάνα μου να δω αν το παρατήρησε αυτό αλλά δεν μου φάνηκε να το είδε.Οταν έφτασε το τελευταίο αντίο και πλησίασαμε να του λύσουμε τα χέρια εγω και ο αδερφός μου,του κράτησα τα χέρια δυνατα και μου φάνηκαν ζεστα πράγμα αδύνατο γιατί το σώμα του ήταν σε ψυγείο από την προηγούμενη του ατυχήματος.Όταν έγινε η τελετή και έφυγε ο κόσμος επέστρεψα στο νεκροταφείο μόνη μου κάθησα δίπλα του και έκλαιγα,πρέπει να πέρασε πολύ ώρα και αποκοιμήθηκα και βλέπω πάλι όνειρο τον μπαμπά μου να μου λέει τί κάνεις εδώ Β...α!?σήκω γρήγορα πάνω!τί πράγματα είναι αυτά?!θα σε περάσουν για τρελή!η κόρη η δική μου?!το καμάρι μου?!δεν έφυγα!σπίτι είμαι!γρήγορα σήκω μην με στενοχωρείς άλλο!! ξυπνάω συνηδητοποιώ που είμαι σηκωνομαι αργά φιλώ το χέρι μου και ακουμπώ το χώμα που τον σκεπάζει και νοιώθω μια θέρμη στο έδαφος και μια ευωδία σαν αερακι να αιωρείται...έφυγα χαμογελαστή από το νεκροταφείο εκείνη την αποφράδα μέρα,δεν είπα σε κανέναν τίποτα για το περιστατικό,ήταν σαν κάτι πολύ προσωπικό ανάμεσα σε εμένα και τον μπαμπά μου,τις επόμενες μέρες που ακολούθησαν και πήγαινα ''επίσκεψη'' στον τάφο του,πήγαινα λυπημένη κλαμένη και με έναν περίεργο τρόπο έφευγα χαρούμενη σχεδόν χαμογελαστή,αφού αναρρωτιώμουν και εγώ η ίδια μήπως μου σάλεψε μήπως δεν πάω καλά!ο μπαμπάς μου είναι δίπλα μου είχα μέσα στο μυαλό μου συνέχεια ακόμα και τώρα που πέρασε ο καιρός παντρεύτηκα έκανα παιδιά ακόμα και τώρα στα δύσκολα ζητώ την βοήθειά του νοητά,όταν οδηγώ,όταν πονάω,όταν είμαι σε μια δύσκολη κατάσταση λέω από μέσα μου μπαμπά βοήθα και αυτομάτως έρχομαι στα συγκαλά μου και ανταπεξέλχομαι.Αυτά είχα να σας πω και αν δεν με πιστέψετε να σας πω την αλήθεια σκασίλα μου,η ώρα πήγε τρεις ανάβω το τελευταίο μου τσιγάρο πριν κλείσω τον υπολογιστή και πάω για ύπνο και ευχομαι καλο ξημέρωμα σε όλους σας.