Κατι που ειχα ξεχασει....

Ενα γεγονως το οποιο είχα ξεχασει και το θυμηθηκα προσφατο σε μια συζητηση που είχαμε με τους κουμπάρους μου ένα βραδάκι, για υπερφυσικα και περιεργα φαινομενα,...αυτό το γεγονώς μου είχε συμβεί όταν ήμουν 12 ετών,ήταν χειμώνας ήμουν άρρωστη είχα κάποια ίωση και πονούσε φοβερά ο λαιμός μου,είχα ξυπνήσει πολύ νωρίς με τη μητέρα μου για να πάμε στο γιατρο με το πρώτο πρωινό λεωφορείο...επιστρέφοντας λοιπόν σπίτι πήραμε το κτελ των 12:00 το μεσημέρι (το πατρικό μου σπίτι είναι σε μια μικρή κομόπολη και είναι περίπου 18χλμ απόσταση από την πόλη)να σας δώσω τώρα μια μικρή εικόνα για να καταλάβαιτε την κατάσταση....το λεωφορείο γεμάτο κόσμο και όρθιους στο διάδρομο,οχλαγωγία,θερμανση στο φουλ,αποπνικτική κατάσταση ειδικά για έναν άρρωστο,ήμουν και νυστική...η διαδρομή της μισής ώρας γίνετε μία ώρα με τις στάσεις του κτελ...τέλος πάντων μπαίνω στο θέμα,εκεί λοιπόν που ένοιωθα να μου βγαίνει η ''ψυχη'' να ζεσταίνομε να έχω τάση για εμετο (συγνώμη κιόλας) να ζαλίζομαι,άρχισα να προσευχομαι και να παρακαλάω την Παναγία τον Χριστό και όποιο άλλον Άγιο ήξερα να με βοηθήσουν να τελειώσει αυτό το μαρτύριο,θυμάμαι τη μαμά μου να μου λέει κάνε υπομονή φτάνουμε...και εκεί πάνω στην ''απελπισία και τις προσευχές και τα παρακάλια λέω από μέσα μου - σε παρακαλώ φύλακα άγγελέ μου αν υπάρχεις έλα και πιάσε μου το χέρι να μου δώσεις δύναμη να άντέξω, και όπως είχα το χέρι μου πάνω στο πόδι μου ακουμπισμένο,σαν ξερό,νοιώθω όπως είχα τα μάτια κλειστά ένα αόρατο χέρι να μου σφίγκει ελαφρώς το χέρι ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω και νοώθω τα δαχτυλά μου να πιέζοντε ελαφρά όπως γίνετε σε μια χειραψια,όπως όταν μας κρατά γερά το χέρι...όχι απλά φοβήθηκα,έτρεμα ολόκληρη...αμμέσως τράβηξα το χέρι μου και ξέχασα και ζάλάδα και εμετούς και όλα!λίγα δευτερόλεπτα κράτησε η χειραψία αυτή,μόλις διαπίστωσα πως κάτι μου κρατά το χέρι τινάχτηκα σαν ελατήριο στο κάθισμα και τότε είπα πάλι από μέσα μου...συγνωμη άγγελέ μου αλλά μην ξαναέρθεις με τρόμαξες πολύ!από εκείνο το γεγονώς και μετά άρχισα να σέβομαι πιο πολύ τα Θεία και δεν ξαναπαρεκάλεσα να έρθουν κοντά μου...μόνο να με βοηθήσουν αν μπορούν και μάλιστα από την τρομάρα μου έλεγα- σας παρακαλώ Άγιοι και Παναγία μην μου εμφανιστεί τίποτα μπροστά μου γιατί φοβάμαι πολύ!