Θα σας διηγηθώ κάτι που συναίβει το περασμένο Σάββατο,μάλλον ξημερώνοντας Σάββατο,Παρασκευή βράδυ δηλαδή.Ο άντρας μου ήταν στην δουλειά,ήμουν σπίτι με τη μάνα μου την2ετών κορη μου και το νεογέννητο γιο μου,η μικρή κοιμόταν στο δωμάτιο της η μάνα μου σε έναν καναπέ στο διαδρομο -χολ του σπιτιού και εγω με τον μπέμπη στην κρεβατοκάμαρά μου,ο μπέμπης στο πορτ-μπεμπε δίπλα μου,κατα της 12 παρά ήταν η τελευταία φορά που θήλασα το μωρό(όλοι κοιμόντουσαν),ήμουν στο κρεβάτι με την τηλεόραση ανοιχτή, με το μωρό αγκαλιά το θήλαζα.Το έβαλα για υπνο μετά από κανα μισάωρο και έπεσα και εγω,κατα τις τρεις,το λέω γιατι γυρισα και κοιταξα το ρολοι που είναι στο κομοδίνο,ξυπνάω από ένα τρίξιμο στην πόρτα του δωματίου,σαν να μπήκε κάποιος μέσα και να κλείνει την πόρτα αργά,ξυπνάω και ακουω το τρίξιμο και ειμαι σίγουρη ότι είναι η μάνα μου,σκευτηκα ότι θα γκρινιαξε το παιδι δεν το ακουσα και ηρθε μέσα στο υπνοδωμάτιο και βγάζω τα χερια μου εξω από τα σκεπασματα,κουνηθηκα δηλαδη για να καταλάβει η μάνα μου ότι ειμαι ξυπνη και να μου μιλήσει,να μου πει γιατι μπηκε,να μου πει για το παιδι,περιμένω και δεν μιλαει κανείς,ενω συνεχιζω να ακουω το τριξιμο της πορτας,ανασηκωνω το κεφαλι μου και λεω απο μεσα μου ''καλα δεν με ειδε?χαζή είναι?'',κοιτάω προς την πόρτα κανείς!κοιταω το μωρο δίπλα μου ήταν ξεσκεπαστο και γυρισμένο στο πλάι!Εγω όταν το έβαλα για ύπνο το σκέπασα και μάλιστα με δυο κουβερτακια και το ειχα βάλει ανασκελα!και ειμαι σιγουρη 100 τα 100!(να γύρισε μόνο του αποκλείεται γιατί είναι πολύ μωρό) ο μικρόςόμως ηταν ησυχος τον πηρα στα χερια μου τον κοιταξα καλά καλά να βεβαιωθώ ότι είναι καλά,τον εγδυσα κιολας μην τυχών και εχει κανένα σημαδι πανω του,ευτυχως τιποτα,'ολα καλά!δεν ηξερα τι να πω!κρατησα την ψυχραιμια μου και απέδωσα το γεγονως στην κουραση μου...αλλά για να πω την αλήθεια ούτε εγώ δεν με πιστεύω!δεν θα αφηνα το παιδι ξεσκεπαστο,αποκλειετε!!οσο κουρασμενη και να ημουν!!τωρα η μονη εξηγηση που δινω,και μην γελασετε παρακαλω,ηταν οτι ηρθε ο πατέρας μου να το δει....ο πατέρας μου σκοτωθηκε 22 απριλιου του 09' ο μπεμπης γεννηθηκε 23 απριλιου του 13',οταν ειδαμε οτι θα ηταν αγορι το μωρο,αποφασήσαμε να το βγάλουμε όπως λένε και τον μπαμπά μου,ίσως ''χάρηκε και ήρθε να δει τον εγγονο του,γιατί δεν ένοιωθα να απειλούμε όταν ξύπνησα,ούτε φόβο,να με κοιτάει κάποιος ας πούμε.Την επόμενη μέρα,την Κυριακή είχα κανονησει και εκανα αγιασμο στο σπιτι...Από την Κυριακή του Αγιασμού και μετά δεν συναίβει τίποτα άλλο,όλα είναι φυσιολογικά,αλλά εκείνο το ξημέρωμα Σαββάτου ακόμα με απασχολεί....