Ολοι λιγο πολυ, ξερουμε τις ιστοριες.με φαντασματα και και με λυκανθρωπους.
Αυτο που συνεβη ομως σε μενα πριν απο δυο μηνες ειναι τοσο μα τοσο τρελο και ανεξηγητο, που αρνουμαι να το πιστεψω και εγω η ιδια.
Γυρνουσα απο το φροντιστηριο μου την Πεμπτη και σχολασα στις 21:30.
Ε, κατι να χαζολογισω με τις συμμαθητριες μου, κατι να τα πουμε λιγο με τους καθηγητες, πηγε 21:45.
Χαιρετηθηκαμε και πηραμε η καθε μια το δρομο για το σπιτι της.
Εγω βεβαια, μενω λιγο μακρυα απο το φροντιστηριο μου και αρχισα να περπαταω λιγο πιο γρηγορα ωστε να φτασω νωρις για να μην με μαλωσουν στο σπιτι.
Ο δρομος ηταν αρκετα ερημος και αυτο με τρομαζε λιγο αλλα συνεχισα να περπαταω.
Σε μια στιγμη, ειδα εναν γερακο να ερχεται προς το μερος μου λιγο αναστατωμενος.
"Πεθανε ο σκυλος σου χθες, ετσι δεν ειναι;" με ρωτησε.
Εγω κοκκαλωσα. Ναι ειχε πεθανει αλλα...
Δεν ειπα τιποτα και πηγα να απομακρυνθω απο αυτον.
"Ειναι διπλα σου." μου ειπε και εγω αρχισα να τρεχω.
Εφτασα σπιτι μου λαχανιασμενη και μπηκα κατευθειαν στο δωματιο μου χωρις να χαιρετισω κανεναν.
Μετα απο λιγο επεσα για υπνο, μην μποροντας να ξεχασω το γερο.
Το γεγονος οτι ο σκυλος μου ειχε πεθανει ναι, με ειχε στεναχωρησει πολυ καθως τον ειχα 14 χρονια, πολυ γερος αλλα οσο να'ναι περιμενα να πεθανει.
Εκλεισα τα ματια μου και αποκοιμηθηκα.
Μεσα στη νυχτα ομως τα ανοιξα και ειδα διπλα μου το σκυλο μου. Σαν να ηθελε χαδια και παιχνιδια.
Τσιριξα αλλα ευτυχως δεν ξυπνησε κανενας.
Αυτο συνεβη για αλλες 5 μερες ωσπου ξαναειδα τον γερο και αυτην τη φορα ηταν πιο τρομαγμενος.
"Ο Σατανας!" μου ειπε.
Εκει χλωμιασα.
Ξανακοιμηθηκα μονο που αυτην τη φορα οταν ανοιξα τα ματια μου, πισω απο τον ηρεμο σκυλο μου ηταν μια μεγαλη φιγουρα εξωπραγματικου ανθρωπου δειχνοντας εμενα.
Σηκωθηκα και φωναξα πολυ οταν η μαμα μου ηρθε τρομαγμενη σε μενα.
Της ειπα τα παντα και με κοιταξε περιεργη.
Δεν με πολυπιστεψε αλλα την παρακαλεσα να παμε στην Εκκλησια.
Συμφωνησε και πραγματι οταν μιλησα με τον Παπα, μου ειπε πως εαν ξαναδω αυτον το γερο να κανω τον σταυρο μου και να φοραω παντα ενα φυλακτο που μου εδωσε.
Το εκανα, και οταν τον ξαναειδα απο μακρυα κοιταξε τι φορουσα και εξαφανιστηκε οσο ξαφνικα ειχε ερθει.
Απο τοτε τιποτε κακο δεν μου ξανασυνεβη.